Bikepacking in Spanje; de Montanas Vacias.

Geen enkele persoonlijk ontwikkelingscursus kan tegen een avontuurlijke vakantie op.
Jeetje wat heb ik een hoop geleerd over mijzelf, over ons en over wat je wel en niet leuk vind.

Enkele weken geleden heb ik, samen met mijn man Maiko een trip naar Midden Spanje gemaakt om daar de “Montanas Vacias” te gaan fietsen. Ruim twee weken hadden we de tijd om daar te komen, te fietsen en weer naar huis te gaan.
Dit is een verslag van deze twee weken. Ik vertrouw mijn ervaringen toe aan het “papier” om alles wat ik heb meegemaakt vast te leggen voor later, maar ook om anderen te inspireren. En misschien om de nieuwsgierigen onder jullie ook tegemoet te komen 😉.

Laten we beginnen bij het begin.

Verlangen

Het verlangen om een bikepacking trip te maken is niet eens mijn eigen verlangen geweest. Oorspronkelijk is dit het verlangen geweest van Maiko. Het begon met de aanschaf van een gravelbike. Een fiets wat tussen een mountainbike en een racefiets inzit.
Wij fietsen al jaren op zowel een MTB als racefiets en hebben een verleden in de triatlon. Mijn persoonlijke favoriet is toch altijd de racefiets geweest, die we vaak meenamen op vakantie naar bijvoorbeeld de alpen om de collen daar te bezoeken.

Maar sinds de gravelbike er is, ben ik om. Wat een heerlijke fiets! Je zit veel comfortabeler en kan zowel verhard als onverhard rijden. Ja, het is minder snel op de weg, maar goed “vertragen” is altijd al een thema bij mij geweest. Dus de MTB en racefiets mogen weg (en dat ruimt weer op in de garage!)

Vorige zomer was de eerste keer dat de fiets mee was op vakantie en af en toe reden we er tochtjes mee in de omgeving thuis. De eerste keer dat we een meerdaagse tocht maakten was juni 2021. Auto geparkeerd in Makkum, een mooie tocht naar Leeuwarden, daar overnacht en de volgende dag weer terug naar de auto.

Maiko had op YouTube al heel veel filmpjes bekeken van mensen die de Great Divide reden. Een tocht van Noord-Amerika naar Mexico. Toen begon zijn verlangen om zoiets ook te gaan doen. Een lange tocht in een mooie inspirerende omgeving. Daarnaast voelde hij dat het weer tijd werd voor een sabbatical. Een paar maanden vrij, zoals hij in 2018 ook had gedaan toen ik een langdurige opleiding deed in Engeland.

Idee

Het idee was om 2 maanden vrij te nemen rondom de zomervakantie. Daarvan zouden 5 weken in het teken staan van een fietstrip en 3 weken nog gewoon vakantie met onze meiden. Ik plande in ieder geval mijn werkagenda vrij. Ik heb de inhoud verder aan Maiko over gelaten. Iets wat ik normaal niet doe, meestal bepalen we samen de bestemming en regel ik verder dat we er kunnen zijn. Ik gaf mij gewoon over aan wat er zou gebeuren. Een mooi eerste leerpunt over loslaten voor mij.

Maiko had diverse opties onderzocht qua route, het land en hoe dat dan vorm moest krijgen. Uiteraard bespraken we onze plannen ook met de meiden. Want de periode dat wij er niet zouden zijn was lang en hoe gingen zij die doorbrengen. Wij wilden vetrekken op het moment dat hun toets week afgerond was. Zij hadden daarna dus gewoon vakantie als wij weg waren.

Na verloop van tijd sloeg toch de twijfel toe over de reisperiode. Het voelde al wat lang, zeker om de meiden alleen te laten. Daarnaast was de berichtgeving rondom de plannen van de EU en een reispas niet duidelijk.

We spraken naar elkaar uit, dat we het misschien toch anders moesten aanpakken. Uiteindelijk besloten we de periode op te knippen. 2 weken in juni, 4 weken in de zomervakantie en in het najaar nog eens twee weken vrij.
Ik gooide mijn agenda om en zo werd het allemaal steeds concreter.

Plan

Wanneer de Montanas Vacias in beeld kwam weet ik eigenlijk niet, maar Maiko vertelde over een mooie route in het Spaanse Lapland. De lege bergen. Ergens Midden Spanje, zo’n 1800 km hier vandaan.

Een route van 700 km waar een mooie website over was en alles geweldig gedocumenteerd. De route zelf stond volledig Komoot (routeplanner/GPS voor o.a. fietsen). Er was duidelijke info over waar je ging fietsen, of er overnachtingsmogelijkheden waren etc. En zo ontstond het plan.

Deze beste periode om deze route te rijden was mei/ juni, dus precies het moment dat wij weg wilden. En zo begon ik mij langzaam te interesseren wat we eigenlijk gingen doen.

Maiko was al druk bezig alles op een rij te krijgen wat we nodig hadden. Bagagetassen, reservespullen, kleding, tent, slaapzakken, matjes etc. Een gigantische lijst en ondanks dat we al heel veel spullen hebben, moest er natuurlijk nog wat bij.

Inmiddels planden we in Nederland maar een paar tochten om wat ervaring te krijgen en fietsconditie. Het was nou niet echt geweldig weer in het voorjaar om er even lekker op uit te gaan.
Uiteindelijk hebben we een tocht gemaakt incl. hotelovernachting, maar ook een tocht met een kampeerovernachting. Want dat was toch de bedoeling voor in Spanje. Zoveel mogelijk kamperen, zelfvoorzienend zijn.

De datum kwam steeds dichterbij. Op Hemelvaartsdag zouden we richting Spanje vertrekken. Alle spullen die we mee wilden of nodig hadden stonden in kratten klaar. Wat een bende als je dat allemaal bij elkaar ziet. Wat we nu weten, maar toen nog niet echt realiseerde, is dat alles wat je meeneemt gewicht heeft wat je ook een berg op moet fietsen!

Werkelijkheid

En toen was het moment daar. We vertrokken naar Spanje. De fietsen en spullen allemaal in de auto, zodat we nergens op hoefden te letten. We namen afscheid van de meiden en gingen vroeg op pad.

De reis heen verliep voorspoedig. Wat file bij Parijs (natuurlijk), maar voor de rest goed te doen. We besloten goed door te rijden, zodat we de volgende dag niet meer zo ver hoefden en redelijk op tijd aan kwamen. De eerste stop was voorbij Bordeaux. Onderweg pas een hotel geboekt (ik had deze wel al uitgekozen van tevoren), wat we normaal eigenlijk nooit doen. Meestal boeken we iets als we nog in NL zijn. De volgende dag weer op pad naar Teruel, een middelgrote stad in Midden Spanje, op 1,5 uur rijden van Valencia. Dit zou de “home base” worden van onze reis.

In Teruel kwamen we dus vrijdagmiddag aan en we hadden besloten om 1 extra rustdag te houden om bij te komen van de lange autoreis en rustig te wennen aan de temperatuur en alles uit te zoeken. We hadden een leuk hotel net buiten het centrum uitgekozen (CLA Boutique Hotel). Prima hotel, alleen jammer dat onze kamer geen normaal raam had. Dat gaf toch een wat benauwd gevoel en je had geen indruk van het weer buiten. Maar we moesten het ermee doen.

Zaterdag was de ontspan dag, dus we zijn lekker gaan ontbijten, hebben de stad bekeken en gingen op zoek naar de algemene aanbevolen parkeerplaats bij “Gardia Civil”. Daar laten de meeste mensen die de route fietsen, hun auto staan. Eerst twijfelden we nog of we de auto bij het hotel zouden laten, maar eenmaal de parkeerplaats gevonden, besloten we toch daar de auto te parkeren. Midden in een woonwijk, aan een speelplek en veel campers stonden er ook bij, dus toezicht genoeg leek ons.

In het hotel hebben we alle bagagetassen in orde gemaakt en nog laatste keuzes gemaakt wat we wel en niet mee gingen nemen. We kwamen er al achter dat we wel heel veel repen bij ons hadden. Wel sloeg de twijfel toe of het zou gaan passen. Flink proppen dan maar.

Zondagmorgen na het ontbijt vertrokken we naar de parkeerplaats en begon het opbouwen van de fietsen. Die lagen tenslotte nog steeds in delen in de auto. Dus lekker op het gemak opbouwen en alle tassen erop. En toen was het moment om te gaan.
We haalden nog even een brood bij de bakker en bonden hem op de fiets en VAMOS!

Lees verder in het volgende blog hoe de dagen zijn verlopen.